zondag 30 september 2012

Taxichauffeurs

Het leuke aan taxichauffeurs is dat ze altijd alles weten. Het leuke aan  taxichauffeurs is ook dat ze meestal niets weten. Een kleine greep uit de inmiddels ontelbare gesprekken waar  Maarten Spanjer Joris Linssen trots op zou zijn:

Ik: 'San Miguel is nog behoorlijk rustig, toch? Qua geweld enzo'.
T: 'Ja, zeker. En weet je hoe dat komt? Hier geloven de mensen nog in God en zijn we écht katholiek'.
Ik: 'Ok, maar al die narcos dan? Die slaan ook een kruisje voor én nadat ze iemand door het hoofd hebben geschoten'.
T: 'Ah, dat zijn slechte mensen. Zij geloven niet in God, dat zeggen ze alleen maar'.
Ik: 'Juist ja, dus het heeft niets te maken met het feit dat de stad zo rijk is en er ontzettend veel toeristen rondlopen?'
T: 'Nee'.

Ik: 'Hola, naar theater Cervantes aub'.
T: 'Ben je muzikant? En Waarom spreek je Spaans? Je komt toch uit de VS?'
D: 'Bedankt, ik ben leraar Spaans en kom uit Nederland. Verder ben ik een zeer beperkt gitarist'.
T: 'Maar je ziet er niet uit als een leraar, wel als muzikant. Je moet muziek maken, jongen!'
Ik: 'Ok'.

T: 'Jij komt hier niet vandaan, dat zag ik meteen. Maar ken je wel de historie van deze streek?'
Ik: 'Een beetje, maar vertel.'
(10 minuten bijzonder saaie informatie verder over zojuist verzonnen trollen en elfjes. NB: Het was 06:30 uur...)
Ik: Klinkt leuk, maar niemand heeft ze ooit gefotografeerd? En er verschijnt ook nooit iets over in de media...?
T: Nee, natuurlijk niet! Mensen zien ze wel, maar ho maar dat je er iets over leest in de krant. Het komt de regering niet goed uit dat de mensen de waarheid kennen. Zo zag ik vorige week zondag om 08:00 hier een schietpartij. Ik ben meteen omgekeerd en maakte dat ik wegkwam, maar de volgende dag zag ik er niets over in de krant! De mensen willen niet geïnformeerd worden. En veel mensen geloven me niet als ik dit zeg, maar een paar dagen geleden zag ik hier nog een UFO vliegen. Zo'n ding, het was geen vliegtuig, want waar waren de motoren of de vleugels? Ik zweer je, de mensen zetten de auto stil om er naar te kijken. En de dag daarna in de krant? Niks, noppes, nada, natuurlijk niet!
Ik: 'We zijn er, bedankt'.


zondag 23 september 2012

Mexicaans frietje kapsalon

En schransen kunnen ze af en toe ook in Mexico. Het equivalent van een Turks-Hollands frietje kapsalon (patat, veel shoarma, veel gesmolten kaas, wat sla en grillen maar) heet in Mexico taco de parillada. Famieschotel, dat wel. Drie soorten gegrild vlees op een groot bord. Chorizo, shoarmavlees en kip, of iets anders dat voor handen is. Alles fijngehakt. Daaroverheen, net als in de kapsalon, een ongezonde dosis smeltkaas. Aftoppen met een maïspannenkoek of duizend en dat handeltje dan weer omringd door limoen, chilipeper, geroosterde ui, en een boel (te) scherpe saus.
Lekker voor na het stappen, tijdens het ontbijt 'the day after', of als warme maaltijd wanneer de koelkast nagenoeg leeg is, maar deze berg je nog de hartelijke groeten brengt van gisteravond. Eet smakelijk en doe mij een frietje super! Dat zeg je trouwens met een Nijmeegse H op het eind, anders herkent de frietboer het niet.

donderdag 20 september 2012

FAQ. 1: De veiligheid in Mexico

Vandaag het begin van een nieuwe serie: veel gestelde vragen.
Vragen waar je als Mexicoganger een antwoord op moet kunnen geven, aangezien je bij thuiskomst heel wat hebt uit te leggen. We trappen af met het thema waar iedereen het over heeft als je zegt dat je in land van al haar dromen bent geweest:

Wat merk je nou eigenlijk van die lijken in de berm onveiligheid in Mexico?











Dat hangt er van af. Kijk dus maar wat van jou op toepassing is...

1) Niets: Ik ben een feestbeest in Cancún (Springbreak, bitches!!), of een naïeve reiziger in een ander toeristisch oord. Ik spreek geen Spaans, kom alleen het (all-inclusive) resort uit om lekkere wijven te neuken, of, als de kater het toestaat, een te druk bezochte tempel van de mayas te bekijken.
2)  Vrijwel niets: Ik woon in het centrum van Guanajuato en die stad heeft, ivm de grote hoeveelheid toeristen en de daarmee gepaard gaande legale geldstromen, weinig met de rest van het land te maken omdat de politie daar nog enigszinds controle houdt en burgers niet in de verleiding komen om te handelen in poeder of planten. Vooruit dan, ik moet wel wennen aan die gasten die met shotguns de lokale Albert Hein to go bewaken op het moment dat de geldwagen langskomt. De vele agenten met mitrailleurs in de hand en bivakmuts op de kop, zien er ook wel lijp uit, maar doen verder niets. Bovendien moet ik ook hier niet te vaak in mijn eentje in het donker door de steegjes wandelen, maar in principe overkomt me niks!
3) Soms zie ik iets vreemds liggen langs de weg: Ik woon in Guanajuato maar trek graag het land in, bovendien lees ik kranten en kijk ik iedere dag naar het nieuws. Als ik me boven de centrumring begeef voel ik me soms onveilig, en doe ik dat na 22:00 ´s avonds, dan kan ik vast met de bank bellen om mijn pasjes te laten blokkeren. Reis ik verder het land in, maar doe ik geen gekke dingen, dan zie ik politiecontroles, legertrucks, grote terreinwagens met dikke Mexicanen achter het stuur (cowboyhoed, lelijke riem, + coybowlaarzen) en weet ik dat ik niet moet uitstappen of direct rechtsomkeert moet maken. Er gebeurt dus niets, zeker niet als ik op de toeristenroute blijf, tenzij ik dom ben en het verkeerde avontuur opzoek.
Ciudad Juarez 
4) Veel: Ik woon of werk in een grote stad aan de grens (zowel noord als zuid), doe verder niks toeristisch (want relatief veilig, streng bewaakt gebied) en ben constant in contact met de lokale bevolking. Een schietpartij? kan gebeuren. Evenals een wegblokkade en een harde confrontatie tussen drugsbendes onderling, of met het leger. Bovendien moet ik in de gebieden zijn waar nu.nl over schrijft.
5) Heel veel: Ik woon in Chihuahua, Ciudad Juarez, of in een lelijke buitenwijk van Mexico stad. Ik kan niet om de drugsbendes heen, de politie bestaat niet meer, en als ik ga stappen pak ik een taxi om naar de volgende kroeg te gaan, 50 meter verderop... Bovendien kent iedereen wel iemand die ontvoerd is, in het criminele circuit zit, of corruptie doodnormaal vindt. Ik ben gewend aan het geluid van ratelende mitrailleurs en kijk niet raar op van een lijk, opgehangen, al dan niet onthoofd, aan de stadsbrug.
6) Alles: Ik woon of kom vaak in een klein bergdorpje in het noorden van het land. Hier staat alles in het teken van de drugshandel. De bevolking is arm en, als ze niet wil omvallen van de honger, moet ze wel drugs verbouwen/ verkopen/ laten verkopen. De grote capo´s zijn hier niet alleen de baas, ze worden ook gerespecteerd (ze investeren in de lokale kerk, het buurthuis, geven cadeau´s aan de armen, etc).

NB: Persoonlijk krijg ik echt weinig mee van alle ellende en beweeg ik tussen antwoorden 2 en 3. Vergeet ook niet dat het leven hier gewoon doorgaat, de mensen nog steeds tortillas eten en dat er meestal niets gebeurt. Ik lees wel de kranten en probeer weg te blijven uit gebieden waar je in plaats van een kaakje, een kogel of een lijntje coke krijgt gepresenteerd bij de koffie. Wat het meeste indruk op me maakt zijn verhalen van vrienden of bekenden. Een overval op straat is niet meer bijzonder, iedereen heeft wel een keer zijn telefoon of portemonnee moeten inleveren aan opgeschoten knaapjes. Erger is het grenzeloze geweld waar ik ook wat over hoor door met zoveel mogelijk mensen te praten Zo woon ik nu in huis bij een student van de voetbalschool van Pachuca. Hij stond op het veld toen dit gebeurde...